Skip to content

بیماری‌های پوستی مشترک بین حیوانات خانگی و انسان

بیماری‌های پوستی مشترک بین حیوانات خانگی و انسان

بیماری‌های پوستی مشترک بین حیوانات خانگی و انسان

حیوانات خانگی که بسیاری از مردم خانه خود را با آن‌ها در اشتراک می‌گذارند، در بسیاری از مراحل زندگی روزمره ما حضور دارند: هنگام غذا خوردن، هنگام خوابیدن روی تخت، بازی کردن با کودکان، پیاده‌روی و….

این حیوانات که اغلب سگ و گربه هستند توانایی انتقال انواع بیماری‌های مختلف، به نام بیماری‌های زئونوزی را دارند. بعضی از این بیماری‌ها می‌توانند بر روی پوست فرد اثر جدی بگذارند. اغلب بیماری‌های پوستی مشترک از طریق تماس با ادرار، مدفوع، بزاق و یا موی حیوان آلوده منتقل می‌شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چند نوع معمول از شرایط پوستی که حیوان خانگی می‌تواند به انسان انتقال دهند، به ادامه مطلب توجه کنید.

 

بیماری ضایعات خزنده

کرم قلاب‌دار نوعی انگل شایع در حیوانات و به‌خصوص سگ و گربه است که می‌تواند بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی را آلوده کند؛ به‌عبارت‌دیگر ضایعات خزنده ((Creeping Eruption یک عفونت انسانی با کرم‌های نابالغ قلاب‌دار و  قابل‌انتقال از سگ یا گربه است.

تخم کرم قلاب‌دار در مدفوع سگ آلوده یا گربه آلوده وجود دارد. وقتی‌که لارو از تخم خارج شود به خاک و پوشش گیاهی هجوم می‌آورد. اگر فردی با ادرار، مدفوع حیوان یا خاک و پوشش گیاهی تماس پیدا کند، لارو به پوست فرد منتقل می‌شود

این عفونت باعث بروز علائم زیر در پوست می‌گردد:

  • خارش که هنگام شب شدیدتر می‌شود
  • تاول
  • شیارهایی به طول یک تا دو سانتی‌متر و شبیه کرم

برای درمان عفونت استفاده داروهای موضعی و خوراکی ضد انگلی تجویز می‌شود.

این بیماری در شرایط آب و هوایی گرم شیوع بیشتری دارد و کودکان بیش از بزرگ‌سالان آلوده می‌شوند.

قارچ پوستی

قارچ پوستی یا درماتوفیوز

درماتوفیتوز یک عفونت قارچی پوست است که انسان و حیوان خانگی را آلوده می‌کند. این انگل می‌تواند از حیوان به انسان و برعکس منتقل شود.

قارچ‌ها با حمله به کراتین باعث تخریب، پوست، مو و ناخن می‌شوند و درنتیجه موجب بروز ریزش مو، پوسته‌شدن پوست سر، تکه‌های دایره‌ای قرمزرنگ روی پوست و خارش می‌شوند. این بیماری با داروهای ضد قارچ قابل‌درمان است.

بیماری پوستی مشترک حیوان و انسان

گال (Sarcoptic Mange)

گال با جرب بیماری مسری پوست است که توسط کنه‌ای به نام سارکوپتس ایجاد می‌شود. کنه از طریق تماس پوستی از حیوان به انسان منتقل می‌گردد. بغل کردن طولانی حیوانات و روابط جنسی انسان‌ها از راه‌های انتقال بیماری گال هستند.

عامل بیماری با تغذیه از لنف و تخم‌گذاری زیرپوست موجب بروز واکنش‌های پوستی از قبیل خارش، قرمزی، زخم و راش می‌شود. خارش پوست باعث گسترش بیشتر آلودگی در سطح پوست می‌گردد.

علائم گال در حیوانات شامل ریزش مو، لکه‌های طاس، پوسته‌پوسته شدن پوست و زخم به‌خصوص در قسمت‌های گوش، آرنج، پا و صورت حیوان است.

استفاده از لوسیون، کرم و شامپو مخصوص جزو روش‌های متداول برای از بین بردن کنه و تخم‌ها در بیماران مبتلا است.

کک

کک‌ها انواع گوناگونی دارند اما به‌طورکلی گونه‌هایی که از حیوانات به انسان منتقل می‌شوند شامل کک جوندگان، گربه (Ctenocephalides felis) و کک سگ (Ctenocephalides canis) هستند. کک انسان (pulex irritans)  نیز می‌تواند روی بدن حیوان خانگی به خصوص سگ زندگی کند.

کک‌ها خون‌خوار هستند و حرکات جهشی سریع دارند. محیط گرم و مرطوب مناسب برای رشد و تکثیر این حیوانات کوچک مناسب است و در محیط‌های سرد از بین می‌روند.

جای نیش کک روی پوست به‌صورت برآمدگی‌های قرمز و خارش‌دار در قسمت‌های مختلف بدن نمایان می‌شود. در ضمن کک‌ها این توانایی را دارند که ناقل بیماری‌هایی ازجمله طاعون، تیفوس و تولارمی باشند.

برای مبارزه با کک‌ها استفاده از حشره‌کش‌ها و نظافت منزل ضروری است.

بیماری پوستی مشترک حیوان و انسان

مراقبت از خود در برابر بیماری‌های پوستی مشترک بین حیوانات خانگی و انسان

صرف‌نظر از اینکه چه نوع حیوانی را در خانه نگهداری می‌کنید، سلامت جسمی حیوانات بهترین راه بیمه شدن در برابر بیماری‌های پوستی مشترک است؛ بنابراین معاینات منظم توسط دامپزشک، واکسیناسیون حیوان و اقدام سریع در صورت مشاهده هرگونه علائم بیماری پوستی هر دو کلید سلامتی انسان و حیوان خانگی است

اقدامات بهداشتی که صاحبان حیوانات خانگی باید رعایت کنند عبارت‌اند از:

  • شستشوی منظم دست‌ها به‌خصوص پس از تماس با حیوان، فضولات حیوان یا خاک
  • تمیز کردن مداوم قفس یا باکس حیوانات
  • پوشیدن دستکش و ماسک هنگام نظافت فضولات حیوانات
  • ممانعت از نظافت قفس یا باکس حیوانات توسط کودکان
  • اجتناب از تماس با دهان حیوانات زیر عفونت‌ها به‌راحتی از طریق بزاق حیوان قابل‌انتقال است
  • پرهیز از مشارکت حیوان در غذا هنگام غذا خوردن
  • پرهیز از ورود حیوان به تخت خواب و آشپزخانه
  • شستن حیوانات در خارج از منزل
  • دور کردن کودکان از حیوانات یا مراقبت مدام از کودک هنگامی‌که در تماس با حیوان است.
  • داشتن داروهای های ضدعفونی‌کننده در خانه

مطالب مرتبط